Na początek ogólny opis wybranych różnic pomiędzy projektem badawczym, a inwestycyjnym:

• Pierwsza i podstawowa różnica (a także najczęściej chyba popełniamy przez wnioskodawców błąd), to rodzaj zadań mogących podlegać dofinansowaniu. Projekty badawcze to projekty co do zasady nieinwestycyjnie. Oznacza to, iż powinny obejmować przede wszystkim wynagrodzenia personelu, zakup usług badawczych i doradczych czy koszty korzystania z aparatury naukowo-badawczej. Możliwa jest wprawdzie amortyzacja niezbędnego sprzętu i wyposażenia, ale powinna stanowić dodatek do takiego projektu, a nie jego główny element.
• Specyfiką projektu B+R jest także to, iż w jego wyniku powinien powstać prototyp produktu lub usługi, który będzie następnie wdrożony na rynek. Bezpośrednim rezultatem projektu nie będzie wiec uruchomienie produkcji czy rozpoczęcie świadczenia usług, jak to ma miejsce w projektach inwestycyjnych.
• Kolejna kwestia, to poziom dofinansowania. Maksymalnie może ono sięgnąć nawet 80% kosztów kwalifikowanych dla projektów objętych pomocą publiczną (praktycznie wszystkie projekty jednostek prywatnych). Poziom ten zmienia się w zależności od wielkości podmiotu aplikującego (mała, średnia lub duża firma) czy rodzaju działań w projekcie (badania przemysłowe lub prace rozwojowe). Dofinansowanie może być zatem wyższe, niż przy inwestycjach (do 70% dla projektów z Polski wschodniej). Wnioskodawcy z sektora finansów publicznych mogą liczyć na 100% dofinansowanie.
• W przypadku projektów, gdzie możliwe jest podwykonawstwo, warto zwrócić uwagę komu możemy zlecić część zadań merytorycznych. Mogą to być najczęściej uczelnie publiczne, państwowe instytuty badawcze czy inne jednostki naukowe będące organizacją prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę, a więc tylko podmioty publiczne.

Jakie projekty badawcze i rozwojowe z sektora ochrony zdrowia czy medycyny można zatem realizować? Analiza pierwszych list rankingowych i projektów rekomendowanych do dofinansowania wskazuje, że tematyka i rodzaj mogą być bardzo zróżnicowane: mikroigłowa kriochirurgia guzów narządów wewnętrznych, system analizy wyników sekwencjonowania genomu, badania przedkliniczne i kliniczne leków, czy tworzenie innowacyjnych urządzeń medycznych.

W zależności od rodzaju projektodawcy, jest do wyboru kilka możliwości aplikowania. Należą do nich:

• Szybka ścieżka (POIR 1.1.1) - dotacje na badania przemysłowe i prace rozwojowe realizowane przez przedsiębiorstwa
• Demonstrator (POIR 1.1.2) - dotacje na prace B+R związane z wytworzeniem instalacji pilotażowej/demonstracyjnej
• Projekty aplikacyjne (POIR 4.1.4) - wsparcie na badania przemysłowe / prace rozwojowe realizowane przez konsorcja firm i jednostek naukowych

Powyższe są projektami ogólnopolskimi. Wszystkie regiony posiadają jednak w swoich programach operacyjnych zbliżone odpowiedniki. Teoretycznie aplikowanie w regionie jest łatwiejsze (np. mniej rygorystyczne kryteria), ale z drugiej strony projekty ogólnopolskie posiadają wielokrotnie większe budżety (np. 1,6 mld PLN na 2015 rok w przypadku Szybkiej ścieżki).

Opisane możliwości nie wyczerpują oczywiście tematu. W samym programie Horyzont 2020 rocznie jest co najmniej kilka naborów związanych z tematyką medyczną.

Zasada przy aplikowaniu do każdego naboru jest jednak jedna – należy mierzyć siły na zamiary i nie starać się napisać i złożyć projektu za wszelką cenę. Naciąganie projektu pod wytyczne tylko dlatego, że jest otwarty taki, a nie inny nabór na ogół daje mizerne rezultaty. Potwierdzają to wspomniane listy rankingowe - średnio tylko ok. 10-15% projektów złożonych dotychczas zostało rekomendowanych do dofinansowania.

***

Stanislaw Radomiński jest doświadczonym konsultantem projektów finansowanych ze źródeł zewnętrznych. W latach 2007-2013 przygotował i rozliczył ponad 60 projektów z różnych branż i funduszy. Brał także aktywny udział w ocenie projektów, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i ogólnopolskim.